آموزش آسان آموزش های آسان
شاه کليد استجابت دعاها را بدانيد
دعا سيستم خاصي دارد که اگر، هر کس در آن قرار گرفته و دعا کند به اجابت خواهد رسيد
شاه کليد استجابت دعاها را بدانيد
در سيستم دعا، کسي که باور و ايمان قوي نسبت به قدرت نامحدود الهي داشته باشد و با تمام نياز و تضرع، خود را به او وصل کند، همان وقت که در حال دعاست اجابت هم به دست آورده است. اصلاً همين باور قوي و نياز شديد هر گاه باهم توأم شد، خود به خود اجابت هم حاصل مي‌شود. مثل اينکه بگوييم هر گاه شکر و آب باهم مخلوط شد خود به خود شربت هم آماده است. در ادامه اين مطلب را به نقل از شهرسوال بخوانيد.
برای تسريع در اجابت دعا چه کارهايی مي‌توان انجام داد
پس دعا همان وقت که شرايط آن حاصل شد يعني شخص، عجز خود و قدرت خدا را هردو باهم درک، و خواسته خود را مطرح کرد همان وقت اجابت مي‌شود. حتي اگر ظاهر مادي اين اجابت براي رخ نمودن، کمي زمان ببرد و يا با شکلي ديگر که مورد انتظار دعا کننده نبوده است، ظهور يابد.
البته گاهي دير اجابت شدن هم به اين دليل است که ما دير به آن باور مورد نياز دست پيدا مي‌کنيم. مثلاً براي خانه خريدن، اول به قواي خود تکيه مي‌کنيم. بعد که از قدرت مادي خود و رويا پروازي‌هايمان نتيجه‌اي نگرفتيم و صد درصد از خودمان نااميد شديم آنگاه به باور لازم براي دعا مي‌رسيم آنگاه دعاي چندين و چندساله‌اي که پشتوانه معنوي قوي براي اجابت نداشت، مستجاب مي‌شود. در روايت است که امام صادق فرمود:
هر گاه يکي از شما خواست که از خداوند چيزي درخواست نکند مگر اينکه به او ببخشايد، بايد از تمام مردم نوميد گشته، و جز به درگاه خدا- عزّوجلّ- اميد نداشته باشد، پس هر گاه که خداوند چنين حالتي را در بنده مشاهده کرد، آن بنده چيزي درخواست نمي‌کند مگر اينکه به او عطا مي‌فرمايد. (آمالی شیخ مفید-ترجمه استاد ولی، متن، ص: ۳۷)
دعا سيستم خاصي دارد که اگر، هر کس در آن سيستم قرار گرفته و دعا کند، مسلمان باشد يا کافر بنا بر قوانين سيستم به اجابت خواهد رسيد.
بزرگ‌ترين اشکال ما اين است که مسائل ديني را با هم مخلوط مي‌کنيم و با بکار بردن قانون توبه، انتظار داريم چيزي را به دست آوريم که مثلاً نتيجه کاربرد قانون ادب است. در حالي که قانون توبه گناهان فرد را پاک مي‌کند؛ قانون ادب محبوبيت اجتماعي فرد را زياد مي‌کند؛ قانون توسل؛ موجب شفاعت در آخرت مي‌شود؛ و … قوانين معنوي هم مانند قوانين مادي تداخلي در هم ندارند چه فقير و چه پولدار هر کدام دست در آب سرد فرو برند سرما را حس مي‌کنند و اگر دست در آب گرم فرو برند گرما را حس مي‌کنند.
قوانين معنوي هم در کليات خود تداخل نمي‌کنند. قانون دعا توسط هر کسي استفاده شود، تأثير خود را خواهد گذاشت. مؤمن و گناهکار هر کدام دعا کنند اثر دعا را خواهند ديد.
فقير اگر چه نمي‌تواند به اندازه ثروتمند خريد کند، اما اگر هر دو از يک جنس خريداري کردند، آن جنس براي هر دو يک امتياز و خاصيت خواهد داشت. فقير و ثروتمند هر دو مي‌توانند از آب سردکن‌هاي موجود در پارک شهر استفاده کنند.
مؤمن و عاصی هم هر دو می‌توانند از امتیازاتی که خداوند برای همه بندگانش مشترک قرار داده استفاده کنند. بلکه گناهکاران اگر زیرک باشند باید از این امتیازات استفاده بیشتری ببرند. خداوند خود در قرآن خطاب به همه بندگانش می‌فرماید: وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَهَ الدَّاعِ إِذا دَعان (سوره البقره، آیه ۱۸۶): و، چون بندگان من از تو سراغ مرا می‌گیرند بدانند که من نزدیکم و دعوت دعاکنندگان را اجابت می‌کنم البته در صورتی که مرا بخوانند؛ ” ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ ” (سوره مؤمن آیه ۶۰): با دعا کردن خودتان را مورد اجابت من قرار دهید.
آن چيزي که باعث مي‌شود از اين همه الطاف و امتيازات منحصر به فرد قانون دعا استفاده نکنيم، حال آنکه به شدت به آن محتاجيم، آن است که مسائل مختلف معنوي را با هم مخلوط مي‌کنيم.
چون از گناهان خود خبر داريم رغبتي براي دعا کردن نداريم. وقتي وضعيت غفلت و دوري خودمان را از خداوند در نظر مي‌گيريم باورمان از اجابت ضعيف مي‌شود. گمان مي‌کنيم که دعا امتيازي براي مؤمنان بي گناه است. در حاليکه ما در هر درجه و منزلتي که باشيم مي‌توانيم دعا کنيم و همان‌طور که يک مؤمن دعا مي‌کند ما هم خودمان را در سيستم دعا قرار داده و از آن بهره ببريم.
حضرت صادق (ع) فرموده اند: «همانا چون بنده دعا کند خداى تبارک و تعالى در کار حاجت او است مادامى که آن بنده شتاب نکند.»
دعا به معناي واقعي
راجع به مکان ـيعني عرفاتـ ما روايتي داريم که در باب خصوص ماه مبارک رمضان از امام صادق(صلوات الله عليه) است که حضرت فرمود:«مَنْ لَمْ يُغْفَرْ لَهُ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ مَا يُغْفَرُ لَهُ إِلَي قَابِلٍ إِلَّا أَنْ يَشْهَدَ عَرَفَهَ». اين روايت را گفتهاند ظهورش در اين است که نعوذبالله، خدا نکند، خدا براي ما نياورد اگر کسي در ماه مبارک رمضان مورد مغفرت الهي قرار نگرفت، او ديگر در آينده بعيد است که مورد مغفرت خدا قرار بگيرد.
چون بهترين زمانها اين زمان بود. يعني ماه رمضان براي اينکه انسان مشمول مغفرت الهي قرار بگيرد، بهترين زمان بود. حالا اگر کسي در اين زمان مورد مغفرت واقع نشد، او ديگر در آينده مورد مغفرت قرار نخواهد گرفت، مگر اينکه عرفه را درک کند؛ «إِلَّا أَنْ يَشْهَدَ عَرَفَهَ».
اينجا از نظر طلبگي دو احتمال وجود دارد؛ احتمال اوّل اين است که «إِلَّا أَنْ يَشْهَدَ عَرَفَهَ» يعني «روز عرفه»؛ چون قبلش زمان مطرح است و بحث بر سر ماه مبارک رمضان است که خودش زمان است.
احتمال دوم اين است که منظور از «إِلَّا أَنْ يَشْهَدَ عَرَفَهَ» اين باشد که مگر اينکه اين موفق شود به «عرفات» برود؛ يعني احتمال مکان را مطرح کردهاند. البته اگر عرفات هم مراد باشد، اينطور نيست که هر روزي که خواست به عرفات برود؛ بلکه آن هم مربوط به «روز عرفه» است.
غرضم اين بود که يکي از زمانهايي که اثرگذار است روي اجابت دعا و روايات بسيار هم راجع به آن داريم، روز عرفه است.
گردآوری: سایت آموزش آسان
منبع
iranbanou.com